"tutamadıklarım.."

sarýp sarmalamayý unuttum ben koca bir boþlukta sallýyorum elimi, sakýnýyorum

sessiz bir boþlukta ise sözlerimiz tutamýyoruz avuçlarýmýzdakiler kadar

oysa ben,

bu kadar fütursuz olabiliyorum, en ýþýksýz yerlerden gelen seslerle konuþuyorum,

arasýra...



karanlýk gecelerin, mum ýþýðýnýn aydýnlattýðý yüzlerde saklýyorum acýyan hikayemi

aslýnda o kadar acýyan yüreðim deðilde...

suskunluðuma sebepler buluyorum, istemsizliðin gergefinde

çýplak kaldýrýmlar kadar ruhsuzum soðuk vücudumun acýyan yaralarýna belki merhem...

neyse bu kadar kanamam yeter

aðýz birliði etmiþçesine susma bana tüm hislerinle

artýk ben bu hislere tercüman olamayacaðým.

hayatýn iç kanamalý ögesiyim, dudaklarýmýn da gülüþ payý eksik

acýyan yüreðim deðilde...

vücut çizgilerimiin cümleleri sonunda,

bir morgun kadavrasý kadar çok noktalarým var

Oysa sesleniþin olsaydý en uyaklý diziliþinden,



virgülleri katýk edip devam edebilecektim.

Hayata



Sosyal Medyada Paylaşın: