Bir ilkbahar günüydü karþýma çýktýn Sen ki; Yýllardýr aradýðým o kadýndýn ! Hatýrla gülüm; Sessizce konuþuyorduk Senin gözlerin siyah diyordu, ýsrarla Benim ise yeþil !… Ellerimiz kavuþamamanýn telaþýnda Bir tutabilselerdi birbirlerini Öylece kala kalacaklardý Hiç ayrýlmamacasýna kenetli. Yýllarýn üzerlerinde tutturduðu yosun Duygularýný hissizleþtirmiþti sanki… Ve o gün oracýkta suskunca bitiverdi.
Gün müydü, hafta mýydý, ay mýydý geçen ? Yoksa bir kaç saat, üç-beþ saniye, salise miydi, Nasýl da akýp gitmiþti öyle, O taþ kalpli denen acýmasýz zaman ? Hayret !… Telefonum mu yoksa bu çalan ? Bir “ ALO ” kelimesi kesti göbeðimizi Yeni bir sevdaya demir alýrken Hasret rüzgarýný þiþirip yelkenimize pruvadan.
Sevdaya yelken açan kalplerin ilk limanýydý Küçük, tenha, þirin, kuytu bir çay bahçesi; Arkalarýnda býraktýklarýna aldýrmadan Dudaklarýn birleþip, ellerin kenetlendiði Hasretin özgürlüðe boyun eðdiði yerdi Cennetin ücra bir köþesi; O, çay bahçesi Söndürmedi, söndüremezdi zaten sönmezdi Denizden esen rüzgarýn cýlýz nefesiyle Ýlk busenin harlanmasýna sebebiyet verdiði aþkýn ateþi.
Mutlu sonla bitmiyormuþ her hikaye ne yazýk ki Okuyamadýðýmýz alýnyazýsý, karþý konulamayan kader; Saatler ayrýlýk zamanýný vuruyorken teker teker Bizi yine hayatýn kirli duvarlarýna mýhlayýp, çivilediler. Gözümüzde fersizlik, yüreðimizde çizik eziklik Etrafýmýzý saran dört bir yaný puþt zulasý sessizlik Anýmsatýr durur hep, O durmadan dönen eski taþ plak; Bizi bizden mahrum eden yenemediðimiz; ÇARESÝZLÝK.
Alkan Tuðay HAKYOL ( Þair MARKO ) Muratlý - TEKÝRDAÐ 01 NÝSAN 2008 - Salý Sosyal Medyada Paylaşın:
şiirmarko Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.