ADALETİN BU MU DÜN YA..?

’Dur abla’ dedi utangaç gözleriyle
’Dur’dedi..
Ayakkabýlarýný boyayým
Parlatývereyim þuracýkta
Biraz yürüdüm ama
Abla deyiþi çýnlýyordu kulaklarýmda
Üstü baþý yýrtýk
Eli yüzü boya olmuþ
Bakýyordu masumca..
Daha küçücük yaþta ekmek parasý için
Bekliyordu yoldan geçenleri..
Döndüm geriye
Boyalý ayakkabýlýrýmý tekrar boyatmak için
uzattým önüne ayaðýmý..
Bir bana baktý boyalý olduðunu görünce
Bir de yere..
Biliyordum para versem almayacak
Ýncinecekti..
’Þöyle bir fýrçala da parlasýn’dedim
Hemen fýrçayý sürtmeye baþladý hevesle
Bitirdi iþini
’Kaç para’dedim
Asla incitmeyecektim onu..
Hakkýmla aldým demeliydi..
’Bir lira versen yeter haným abla’dedi
Ýçimden geldi halini hatýrýný sormak
’Nerelisin’dedim
’Nevþehir-Ürgüp’dedi
’Okumuyor musun’.dedim?
’Babamý trafik kazasýnda kaybettim
Evin en büyüðü benim
Geçimimizi saðlamak için çalýþýyorum ’dedi..
Cebimdeki bütün paramý vermek istedim o an
Gözlerim doldu ama olmuþ olan
Çýkardým beþ lira verdim
’Çok verdin abla ne yaptým ki iki çekmeye çok’dedi
’Sen al kardeþlerine verirsin,itiraz yok’dedim
Hem utandý,hem sevindi..
’Ýyi günler’ dedi sonra..
Küçük olduðu halde büyüyen adamýn yanýndan uzaklaþýrken
Altýnda þoförlerle okula giden çocuklarý düþündüm
Kendi kendime
’ADALETÝN BU MU DÜNYA BU MU’dedim.?
SIDIKA EMEK
Sosyal Medyada Paylaşın: