Offf..! Yahya’nýn raks dediði olsa gerek Þalsýz, gülsüz, çýplak ayaklý Ateþ kuþlarý düþüyor yüreðime Akþamýn yangýn renkli gözleriyle Anasýz çocuk gibi bakýyor bana Ýzmir Hoþçakal demeden gidiyorum Gelmiþine geçmiþine bu dünyanýn Cebimde bir serçe ölüsü Bir de ucu yýrtýk mektup
Offf..! Ben Yusuf sesli bir serçe avuntusuyum Bu þehir aslýnda bir kuyu demedim mi? Masalýmýzda yorulurken þarkýlar Yolcuyum yolum Kerbela demedim mi?
Þimdi koyver beni býrak gideyim Aðlama serçem gözünü seveyim Bu yýldýz senin olsun, bak bu gece mavisi Býrak aþký ben Hüseyin’den öðreneyim
Yandým diyorum yandým gör halimi Fatýma’nýn sabrý olda Çalkala doldur böðrüme þu denizi Yoksa bu þehir yanacak, Yanacak çocuklarýn elleri
Off…! Uslanmadýk iki derviþ bir çölü sevdik Bakýþtýk serap gibi, yar gözünde kýbleye vardýk Baldýran içtik dilimizden, þükre bulandýk Söyle bana, aþkýn diliyle þimdi söyle Söyle öksüz bakýþlým, bakýþý nazlým Can canan’ý cehennem gibi özlerse Yunus’u cennetten geçiren Beni senden geçirmez mi?
Offf…! Bir daða bir denize vuruyorum kendimi Parçalandýkça çoðalan bir efkar gibi Kan revan içinde kanatlarým Ya düþerse serçenin gözündeki gül Sorularla hýrpalanýyor dudaklarým
Bütün trenlerde senin yüzün Bir ayrýlýk telaþý sarmýþ koþturuyor Çeliðe kan bulaþtý, makinist kör bir maþuk Gecenin rahmine soyunuyor günah gibi Telsizlerde Allahu Ekber senin sözlerin
Ey..! hayatýn ve aþkýn sahibi Ey..! ateþ içinde gül veren ibrahim’e Lokma ve hýrkadan da geçtik gayrý Sabýr ver sevgiliye Sabýr ver Medet Ey..!
Sapla týrnaklarýný ellerinle sök kalbimi Bölüþürüm seninle sýcak bir ekmek gibi Yeter ki gözünde bir gül kalsýn “Yol onun, varlýk onun, gerisi hep angarya” Aþk yazsýn sana, Münker sað yanýnda
Zemheride baþýmýza düþecek Üç elmasý yok bu masalýn Yolcu yolunda, Derviþ çilede gerek Kývýrcýk saçlarýn bana hatýra Sana da bu kanlý, mavi gömlek
Offf..! Masalýmda saklayamadýðým Hoþçakal demeden gidiyorum sana Elim yüzüm hasret kesiði Cebimde bir serçe ölüsü Bir de ucu yanýk mektup