HARİKA
AYRILIK:
Bir ayrýlýk vaktiydi; Her yer zifiri karanlýk, rüzgâr hafiften, teni okþarcasýna esiyordu. Bir an zaman durdu. Dünya durdu. Geceler sustu.
Yürüyen ayaklar ses ve iz vermiyordu. Eller hissedilmiyor, gözler göremiyordu.
Bir ayrýlýk vaktiydi; Sevenler ve Âþýklar maðrur maðrur aðlýyordu. Birden yer depreþerek titredi, gök matem yýldýzýnýn mehtabýna süslendi. Denizler, dalga seslerine gizlendi. Ateþler yanýp, tutuþtu. Ay ve güneþ yanýk seslerini artýk izdivada, izdivada kanatýrcasýna, haykýrýrcasýna söylendi.
Bir ayrýlýk vaktiydi; Seven, sevdiðine ihanet etti. Sanki bütün dünyalar üzerine yürüdü. Yürekte yaralar açýldý. Teslimiyeti aþk ve sevgiyi inkâr ederek kabul etti. Mutsuzluk denilen yer de hep gizlendi. Yaþam sevinci denilen ümitler tükendi. Kimseleri artýk kimseleri bu yalancý dünyada gerçekten bir daha inanarak sevemedi.
Bir ayrýlýk vaktiydi; Hüzün matemleri yere çöktü. Ay tutuldu! Ses tutuldu! Kan tutuldu! Gök kangren oldu, acý soluk seslerine boðuldu. Göz kapaklarý yorgundu. Sis daðýldý, etrafýný sardý. Hiçbir þeyde ama hiçbir þeyde bir anlam ve mana yoktu.
Bir ayrýlýk vaktiydi; Ayrýlýk þairine melekler ilham veriyordu. Þair hem yazýyor, hem aðlýyor, hem de yanýyordu. Islak öpüþler kayýyor, sýcak gülüþler unutuluyordu. Nefret ve kin birbiri ardý hüküm sürüyordu. Artýk SENÝ SEVÝYORUM kelimesi þair için bir anlam ifade etmiyordu.
Bir ayrýlýk vaktiydi; Seven, sevdiðini baþkasýnýn kollarýnda gördü. Keþke görmez olaydý. Keþke ölmüþ olaydý. Keþke iki göz de yaþ deðil, kan olaydý. Keþke kýyamet kopaydý, ay ikiye yarýlaydý. Yerle gök yerle bir olaydý. Keþke yaratan, yarattýðýný yaratmayaydý. Keþke cehennem ateþi tutuþturulaydý.
Bir ayrýlýk vaktiydi; Seven aþka küstü! Kendine küstü! Dünyaya küstü! Mutluluða küstü! Ýnsanlara küstü! Umuda küstü! Yaþama küstü! Dua’ya küstü! Meleklere küstü! Yaratana küstü!
Bir ayrýlýk vaktiydi; Seven bu dünyada muradýna eremedi. Sevgi ve aþký yüreðinden sildi. Dualar bitti, Günahlar kapandý. Sað ve sol melekler utançlarýndan kaçtý. Münker ve Nekir’ in artýk iþi kalmadý. Cennet kapýlarý o insanýn ayaðýna kapandý.
Bir ayrýlýk vaktiydi; Seven, sevdiðini bekledi o gelmedi, gelmeyecekti, gelemeyecekti, gelecek yürek yoktu, gelecek sevgi yoktu, o artýk asla gelmedi. Gelmedi. Gelmedi... Gelmedi... O gelmedi yýl kadar, ay olarak gelmediði kadar, gün olarak gelmediði kadar, saat, dakika, saniye, sanise bile gelmedi kadar bu dünyada ve öteki dünyada kul hakký yediði için sevdiði tarafýndan LANET EDÝLDÝ...
BU DUYGUYU YAÞAYAN KÝÞÝ MUTLULUÐU YAÞAYAMADI AMA O LANET EDÝLEN BÝRGÜN GELMELÝ... YÂDA ASLA VE ASLA NE BU DÜNYADA NEDE DÝÐER DÜNYADA ONA MERHAMET SAHÝBÝ ONU AF ETMEYECEK.(DUYGU FELSEFESÝ)DEVAM EDER BÝRGÜN BU AÞK FELSEFESÝ.
Metafizik Uzmaný Gökhan Hani.
Sosyal Medyada Paylaşın:
metafizikuzmani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.