Arkaik zamanlardan kalma, Bir sunak ta kurbandým ,uyandýðýmda. Bir yalnýzlýk kulesinde, Kaderi yaþayacaðým… Ruhum yaratýldýðýnda sanki buradaydým, Umudun yitirildiði zamanlarýn, Buharlarýyla kararmýþ duvarlarýn, Temelinde bende vardým ,yitik zaman parçasýnda, Çevresindeki kanalda kýzýla yakýn sývý, Olsa ,olsa kaybetmiþ yüreklerin kanlarýdýr…
Dün bütün gün, “ Edesa ” nýn ay Tanrý’sý Sin ve “ Jubiter” in ilahý Ba-l’la birlikteydim Ýki küçük taþ heykele bakarken kendimi düþündüm, Neydim ne olmuþtum, Ýkisi de binlerce yýl insanlarýn, Taptýklarýydý. Þimdi inananý kalmamýþ iki zavallý, Adlarýna þehirler kurulmuþ, Savaþlar yapýlmýþ,kurbanlar adanmýþ, Þimdi unutulmuþ iki zavallý, Benim gibi…. Onlar sözde Tanrý’ydý, Bense bir ölümlü… Ýnananlarý varken gücün Tanrýlaþtýrdýðý iki yitik ruh, Þanlarý için ülkeler alýnýr,adlarýna Tapýnaklar yapýlýrdý,
Ben,bir gönlü bile fethedememiþ, Taptým dediðine ulaþamamýþ bir zavallý…
Birini öldürebilirim, Bir þeyi zorla alabilirim… Ya gönlü ? Hayýr. Gücün gönle ,þansý yok, Ismarlamada olmuyor, Sevenin olmazsa,o iki taþ parçasý para bari ediyor, Ben onu da etmem…
Yalnýzlýk kulesinde, Mil çekilmiþ sanki gözlerime,kapanmýþ… Yüreðimle gözlüyorum Evren’i, Vefa’sýz aþklardan muzdarip aþýk’larýn feryatlarý, Týrmalýyor kulaklarýmý alt katlardan, Yalanla kurulmuþ sevda’larýn yýkýlýþýný izliyorum, Hýrsa kurban edilen,sevi’leri…
Eros’un aþk oklarý da buz’danmýþ, Eriyip kayboluyor vurduðu yüreklerde, Sadece arada sýzlayan yarasý kalýcý…
Yunus haklýydý , O sadece O’nu istemiþti, Ne cennet ,ne huri, Sadece O…
Ben , Yalnýzlýk kulemde, Secde de tövbedeyim,sitemde benden, Suçluyum Tanrý’m ,ama sadece ben mi ? Onu da sen yarattýn Tanrým onu da…
Ve tekrar eder zamanda sevdalar, Kays’ý mecnun eden, Ferhat’a umutsuzca dað deldiren, Ama iyisi de varmýþ sahih tarihlerde, Attila’ya Roma’yý sarstýran, Holofira’yý Nilüfer yapan…
Bana nemi yaptý ? Divane …
DÝVANE /Arif BÝLGÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
s. divane Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.