Arsýz kelimeler saplanýyor benliðime
Çocukça aðlayýþlarýmý kucaklýyorum
Yangýn yeri yüreðimin yalnýzlýðýndan
Sana akýyorum dilimde ’sus’þiirler
Birkaç damla ’sen’ damlatýyorum
Sevimsiz anýlarýn tozunu silkeleyerek
Bir akþamüstü ýssýzlýðýnda
Yürüyorum...
Gel derken hasretine biçare olduðum
Gidemiyorum…
Yüzümde hüzünden kederler
Hep ayný camdan bakýyor hayallerime
Sinesine sapladýðým sevdam gözlerinde
Üç noktalý vuruþlara kurban oluyor hasretim
Üç noktalý vuruþlar yaþatýyor beni
Üç noktalý vuruþlar iþliyorum ilmek ilmek…
Yýkýldý gözlerimde infialden harabeye dönen kentler
Her nefeste ölmelere baðlandým ansýzýn
Ýçimdeki mezarlar kadar sessizim
Ýçimdeki mezarlar kadar amaçsýz
Yýldýzlar büyüdüðünde kaybolur ümitlerim
Yakamoz çarpmalarý misali…
Düþlerden bozmadýr bütün yaþadýklarým
Düþlerden arta kalan çilem
Düþlerden hayata açýlan pencerem…
Küllerimden doðuyorum
Fakir ümitlerim kadar
Sol yaným arsýzken sana
Damarlarýmda dolanýyor tüm telaþlarým
Ýsyana ramak kalmýþ garip yaþamýma
Gülümsüyor masum ümitlerim
Þimdi;
Sitemlerimi sýralýyorum aciz kelimelere
Ben de gurbet kadar acýyým
Sevgimi kelimelerin büyüsüne býrakýyorum
Hep tamamlandýkça yarým kalýyorum
Boðum boðum duygularým/a
Ama bir türlü anlatamýyorum
Dilimde ’sus’þiirlerle seni yaþýyorum
adem efiloðlu/bir garip ademoðlu