HİCRANIM

H Ý C R A N I M

Öyle bir hicran ki damarlarýmda dolaþýyor,
Gönlümün anka kuþu kaf daðlarýný aþýyor.

Bitmiyor derdim birbiri ardýnca gelmekte,
Her gelen dertte tendeki caným tekrar ölmekte.

Anlamadý kimse þu gönlümde ki derdimi,
Mecnun misali çöllere attým artýk kendimi.

Yýllarca bir hayalle kendimi avutuyordum,
Bir rüya gördüm o rüyayý gerçek sanýyordum.

Þimdi ellerim baðrýmda bir garip biçareyim,
Sevdamýn yoluna can adamýþ bir divaneyim.

Kapkaranlýk dünyamda bir ýþýk görünmüyor ki,
Ben sevdim amma benim sevdam hiç bilinmiyor ki!

Daðlara taþlara anlattým onlar sevdamý bildiler,
Seviyorum diyenler gönüllerinden sildiler.

Ýstedim ki þu gönlümün bir prensesi olsun,
Çok þey deðil bir sevenim birde sevdiðim olsun.

Yoruldum þimdi bu hayal sevdayý beklemekten,
Her ümitte yeniden dirilip tekrar ölmekten.

Ey kaderim, ne olurdu bahtýma bir gülseydin,
Sevdama olan hasretimi anlayýp bilseydin.

Baþbaþayým hicranýmla kan aðlýyor içim,
Artýk zamaný geldi siz bana bir kefen biçin.

Cengiz (SERDAR-I GÖNÜL)


Sosyal Medyada Paylaşın: