……. Ah anam ah ne günler yaþadým Nelere katlandým güldüm ölesiye, Kalbim körelene kadar güldüm… Vurdum sýrtýma yýllarý; acýsýyla, kaderiyle ve hüznüyle. Kanlý ellerim üþüdü bozkýrlarda. Bedenim eridi körpe çýnarlarla, kin kustu geceler, Okþarken rüzgar duygularýmý güldüm sadece kalbim körelene kadar
Aðlamadým hiçbir zaman piþmanlýkta duymadým. Dünyaya geldim diye isyanda etmedim. Her gün ölesiye kýrýlasýya güldüm, güldüm sadece. Kimseye sormadým mutluluðun adresini aradým da buldum. Keþke demedim hayatýma keþkeleri koymadým Piþmanlýk duyacak bir þey yapmadým…
Her gün doðuþunu özlemle bekledim… Hüzün yoktu , keder yoktu , özlem yoktu… Avuçlarým kanla yýkanmýþtý, duygularým asiydi, hýrçýndý… ben geceye gece bana gülerdi… Ben yýldýzlara yýldýzlar bana gülerdi… Bir gülüm vardý; usanmadan, býkmadan yeþeren… Ahhh anam ah ne güller yeþertimde hiç koklamadým Ve sadece güldüm Güldüm isyan etmeden kin beslemeden Ahhhhhhh… Anam ahhh Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi ölüm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.