Yeter!

Üzme
Yeter, artýk ey yar
Nerdeysen çýk gel de açsýn þu bahar

Gözlerim
Çaðlayan misali akar
Topraklarda bitmez oldu açan canlar

Sen ki
Serabýmdýn, meramýmdýn
Hasretinle aldýn, Ummanlarý yaþattýn

Gelmez
Oldu kokularýn renkleri
Hali çiçeklerim sana olan hicranla soldu

Göðüs
Kafesim inse çýksa ne yazar
Sensizlikte çýrpýnan kalbim bizar mý bizar

Hüccet
Sende, dirliðin badesinde
Aþk ruhunun en mütenahi bir bahçesinde

Gel
Bir naz ile salýnma artýk
Bir bak kimler bakýyor þu halime alýk alýk

Kalmayalým
Ahirin þevkinde biz uyanýk
Ölüler dergâhýnda her daim biz adýmladýk

Soramadýk
Halinin bendinde uyanmadýk
Bu yürekle yýlarca senin hasretinle yaþadýk

Kalakaldýk
Utandýk sevdamýzý anamadýk
Ne derler dehlizinde bizler vehmi kuþandýk

Þimdi
Artýk uyandýk lakin ele kaldýk
Heveslerin solgun bahçesinde biz renksiz kaldýk

Ne yaptýk
Biz aþký hakikati anlamadýk
Oyalandýk, zevklere dayandýk vah diye onu andýk


Mustafa CÝLASUN


Sosyal Medyada Paylaşın: