Ar duvarýný çoktan yýktým sayende,
Deðmiyorsun artýk bir damla nefretime…
Hangi taþ kalpli sýfatý giydirsem sana,
Hepsi de tek tek yakýþýyor vefasýzlýðýna…
Bir tanrý bir de ben vardým,
Ben sana vurgun sana yardým,
Üþüyen düþlerimi hayalinle sarardým,
Güneþim derdin bana sayende karardým…
Söz vermiþtin o gece bana,
Bir ömür boyu benimle olacaðýna,
Yer ve gökte þahitti buna,
Ýhtimal vermemiþtim bu aþký vuracaðýna…
“Evet vefasýzým sanaydý onca sitemlerim…
Vurup gittin ya hani sýrtýmdan beni,
Bak o yara yetmedi bana…
Bir hançerde ben vurdum kendime…
Ve evlisin sen þimdi o kadýnla…Umarsýzca…
Dün doðum günündü unutmadým ben, nice yýllara…
Biliyorum yanlýþ bir his bu ama,
Belki bir “alo”ydu senden beklediðim…
Aramadýn olsun…
Arama, sorma diye ben demiþtim hatýrlýyorum…
Gel gör ki gönlüme ferman dinletemiyorum…
Sen þimdi benim ne yazýk ki ,
Hem nefretim, hem kanýksadýðýmsýn…
Her an kalbimi kinle doldurup taþýrýp,
Tam unuttum derken aslýnda hiçte unutamadýðýmsýn…
Günahýmsýn…”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.