yokluðun saçlarýný doluyorum
bir nefes vakti
sahipsiz yaðmurlarda
yankýlanýrken sesin kendi boþluðunda
yüreðimde gecelerin bilinmeyen yüzü
örter üstümü
kýrýk ve kimsesiz
güz yorgunu
suskunluðun yanýyorken dilimde
vursam baþýmý
nefesim titrer dudaklarýmda
acýnýn gözlerine düþtükçe fýrtýna
ardýnda bir kent tesellisi ölüm
ardýmda zaman toz duman
gidersen...
mayýs/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.