KURNA

demir parmaklýklarý özgürlüðüme sonuna kadar açýk hapishanende
güleryüzlü gardiyanlarý, pembe mor çiçekleriyle bir bina ve alabildiðine gökyüzü hediye ettin bana.
gökyüzü senden aldýðým ilk hediye, - hiç giymediðim o tiþörtü saymazsak arkadaþlar için-
tiþörtü atýlmýþ vücuduma bir öpücük , o da iki olmalý.

evvelce

tutuklamak istemeyen polislerine ifade vermeliyim ama
yollarýný hiç bilmediðim ve diline tamamen yabancý olduðum senin ülkenin
-yeþil kartsýz bir gurbet ümitlisi gibi beklemiþtim o ülkenin sýnýrýnda-
izbe bir karakolunun polislerine.

ifade...

ifade biçimimi evde unuttuðum umruma sorsalar -ki bu haneye tecavüz sayýlmaz-
o da bilmeyecek o gün.
bana ifade ettiklerin, ifade ettiklerim olacak çünkü
anlattýklarýmýn tek kelimesinde senden bahsetmeyeceðim.

seni her zaman bir siz kelimesinin içinde göreceðiz ve biz yani ben ve yalnýzlýk
baþkalarýnýn seni de içine alan sizinde asla yer almayacaðýz.
siz de biz olacaksýnýz biz de.
fakat az önce bahsi geçen biz ile hiç bahsi geçmeyen bir biz
ki bunu ben diyemem, doðru olmaz.
bunlar ayrý þeyler,
bir hamamböceði ile hamam kurnasý kadar ayrý þeyler.
týpký o ile ben gibi.

hayýr!

hamamböceði diyor deðilim ona
–hak etsin isterdim ama-
hamam kurnasý kadar temiz bir rol oynamýyorum kaldý ki hayatta.
keþke hayat çamur kadar olsun temiz olsaydý ve
hayatýmý bir kurnada temizleyebilecek olsaydým keþke.

ben sadece kendi kendime biriktirdiðim yalnýzlýklarýmý
yine kendi kendime harcýyorum.
beni yalnýzlýk diye somutlaþtýrýn ey insanoðlu,
bunu yapmalýsýnýz zira nerde varsa bir yalnýz
içlerinde ben acýyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: