MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

pişmanlık ve ölüm
sümeyyem

pişmanlık ve ölüm



Öleceðini hissetmiþti sanki, içine bir ürperti ilþti.
O, sessizce kýpýrdadý konuþtu, madem ölücek kalmadý takati .
Sessizce yýðýldý taþtan yataða ona bakýyordu beton duvarlar.
Tek bir arkadaþý bile yoktu ,bu zindanki onun tek dostuydu.
Ne zaman gardiyan gelse seslenir;
’’Varmý benim mektubum anam,bacým nasýl ’’derdi.
Nereden bilicekki gardiyan o da emir kuluydu.
Herzaman derdiki;’’yok kardeþim mektup sana’’ .
O an anlardýki tek sevdiði bile yoktu bu acýmasýz dünyada.
Düþüncelere dalardý,derin derin aðlardý, içten içe kalbi sýzlardý.
Onu teselli edecek sadece beton duvarlardý
Yavaþ yavaþ aðardý Saçlarý ,yaþlanýyordu..
Hergün bu dünyadan göçeceði günü düþünüyordu.
Zaman zaman korkuyordu ölmekten ama çare olmadýðýnýda biliyordu.
Yaptýklarýndan piþmandý ama vakit cok geçti düzelmeyecekti.
Ne arkadaþý gelebilecekti ne de sýrdaþý.
Ayrýlýk vakti gelip çattý ruhunu teslim etme vakti.
Baktý bir bir duvarlara,yere,yataða..kapadý yavaþca gözünü.
Üzülmedi ölücek diye adeta seviniyordu,
Ama gözündende iki damla yaþ gelmiþti,
Bu gözyaþlarýnda bir ömür vardý boþa geçmiþ....

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.