HEPSİ BOŞ
Kim ne dese hepsi boþ,
Yaþam isteyene çok hoþ,
Görülüyor yaþanalar nahoþ,
Alabildiðini gidiyor baþýboþ…
Kim nasýl yaþýyor kime ne,
Herkesin yaþadýðý kendine,
Bu dünyaya gelmiþiz acep niye,
Yaþanlar görülmüyor ki niye,
El atmýþ, gönül denizine insanlar,
Ah birde hal ve hatýr da sorsalar,
Býrakalým hal, hatýr sormasýnlar,
Ah hayat adýna ferman yazmasalar..
Hayat kendi kendine yaþanýyor,
Adým, adým ömürler ilerliyor,
Yaþadýkça bir þeyler görülüyor,
Yaþam yaþanýyor ömürler bitiyor..
Gelin görün ben ne hallerdeyiz,
Kendini kaybetmiþ beyhudeyiz,
Bakarýz ama güzellikler görmeyiz,
Hepimiz deðiþik, deðiþik hallerdeyiz..
Ömür deriz yeni güne gün ekleriz,
Sevmek deriz gönülden severiz.
Ömrümüzde geçmiyor çilelerimiz,
Gam ve kederleri birbirine ekleriz..
Biz biziz neden böyle dertleniriz,
Hüzün ve kederle yaþayýp gideriz,
Yaþamda neler, neler göreceðiz,
Bir toprak olup da dönülmeze gideceðiz.
Bir gün olup ta bizde güleceðiz,
Güzel günler çok yakýn göreceðiz,
Ömrün sonuna doðru ilerleyeceðiz,
Yaþam sonunda yok olup gideceðiz..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.