GECE YÜRÜYENLER

Gece vakti, güneþ topraða küsmüþken
Günün son demleri, ay yerini almýþken
Derinden ayak sesleri, hiç gelmeyecek gibi yaklaþýrken
Onlarýn gölgeleri ruh gibi silüetleþirken

Geliþleri tören gibi, hazýrlanýrken sokaklar
Onlarý bekler gibi camlardaki pervazlar
Musikisi gönüllerin, geçiþleri; orkestrasý kaldýrým taþlar
Nisan yaðmuru misali, ani ve sert bastýran adýmlar

Onlar gecelerin kahramaný, her insanýn kendisi
Avizeleri ay, kristal yýldýzlar hayallerin ötesi
Kýrmýzý halý gibi serilir sokaklar umutlarýn perdesi
Gece yürüyenlerin memleketi varoþ sokaklar abidesi

Cadde canlýlýðýndan kaçar, ölü karanlýða sýðýnýrlar
Taþra sokaklar kucaklar onlarý sanki mezarlar
Göðü mavi deðil siyah sevip bakarlar
Sokak ýþýðýnda yatar gece yürüyen adamlar

Baykuþa akraba, serçeye küskündür
Siyahýn içindeki duygular üzgündür
Dipsiz kuyulara sarkýtýlan aþklar sürgündür
Ufuktan geçerken, gece yürüyenler süzgündür

Gidiþleri veda, doðan güneþe merhaba
Ertesi gece baþka hüzün bambaþka ceza
Þafak kadar ömrü dönüyorlar cansýz cana
Gece yürüyenler sevdalý, ertesi dolunaya


Vaha-i Bedevi

Sosyal Medyada Paylaşın: