Durma sev diyorsun Durma sev, Ama ben hep sevdim; Vefasýz kalplerde kalan hýçkýrýklarým Gözyaþlarýmla sulanan gönül tarlalarý Çoraktý, Sevsem ne yazar, Sevsem ne yazar sevgilim.
Sev, Sevmeye devam et diyorsun, Seviyorum hala Kalbimde küllenmeyen aþk ateþinden Duman duman yükselen o ay yüzlü çehre, Ayyuka çýkan feryadýmý duymayacak kadar saðýr mýsýn?
Sen Neon ýþýklarýna âþýk, Bense Çeraðýn çevresinde dönen pervane, Sen kendine âþýksýn kadýným Kalaný bahane.
Ben Güzellikleri sevdim bir yaþam, Güzelliðini gördüm yüzünün Neden bu kadar güzelsin? Oysa katýlaþmýþ yüreðin Sevgiden eser yok, Ýstemiyorum sevme Gerek yok.
Ben mihnetin çocuðuyum, Kýrlarda kalmýþ bir kuru dal parçasý Kýrýlsam ne yazar? Ne yazar aþkýn ateþinden çatlasa topraklarým, Varsýn savrulsun senin sevda rüzgârýnda Sararan yapraklarým.
Ben sevda adamýyým can, Canlar bende yaþar, ben gönüllerde deðil, Ben canlarý severim, Gönlüm güllerde deðil.
12.Mayýs.2009 22.45
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.