EY BAŞKASINA BÜRÜNEN
Bakýþýyla geçerdi çimenler üzerinden
Ezilmesin diye karýncalar…
Yürümeyi bilmezdi.
Ýncitmek duygusu aðýrdý kendinden…
Ayaklarý çamura bulanmasýn diye
Asfaltý icat eden insanlar
Ayýrdý onu, sevgilisi topraktan…
Ýnsanlýðýn üzerine kara bulut gibi
Çöken üst üste yýðýlý katlar.
Hani hiç el uzatamayacaðý hayali olan yýldýzlarý
Ýnsanlýðýn göðünden kopardýlar
Bu yüzden üþüdü her gece sessiz düþleri…
Yýldýzlara bakýþýný konduramadan…
Yalnýzlýkta büyüdü tohum misali
Aydýnlýðýn baðrýna doðru…
Çepeçevre kuþatýlmýþ karanlýktan.
Hiç bir karanlýk gözlerini geçemedi.
Bir anlayan olsa idi düþlerini
Verecek yüreðini kendisi olan.
Arttýkça çevresinde kalabalýklarý
Dost bildi kendisi olan yalnýzlýklarý.
Ýçinde bin çýðlýk insanlýðý yutacak olan:
Ey baþkalarýnýn nabzýnda kalbi duracak adam
Tükenen her günde geriye yalnýzca baþkasý kalan
Hep bir baþkasýnýn gözüyle hayaller kuran
Ey
Baþkasýna bürünen
Kalk ve uyar
Kendini!
Ey hep bir baþkasý gibi görünen
Tükenen her günde baþkasý kalan
Kalk ve uyandýr
Kendini!
Kübra Yurtbaþý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.