kimselerin inadýna Geldim hep Duymadým görmedim kendimde
GÝTMELERÝ BÝLMEDÝM HÝÇ
ve gitmedim ben
kalmalardan baþka bir yere
Ayný bakýþta susar gibiyiz þimdi Tüm bekleyiþimizle
Kalsamda gidecek kadar çok Ayrýlýk varmýdýr hep
Sabýrdan ayrý . . .
Öyle çok iþte özlemekten býkkýn Unuttum ýþýklarýnda Gecesinin karanlýðýndan çok Resimlerce söylendiklerimin Yýldýz yýldýz düþümü çok iþte çok
Özledim seni Çok . .
sonra sonrasý yok
Unutur gibi . . . . Günlerden neydi bilmeden
GELECEKSEN
Mavinin mavi olduðu Sevdalardan gel…
Gel sen diyorum Geleceksen sen gel Sen . . .
Gökyüzü gibi Masmavi Bulutlansan bana Kül renginden tuttuþsa zaman tekrar aþka Gül rengine kadar Kýzýlý siyahý olsan biraz hayat gibi kalsan bana Gecesinden geçmese vazgeçmese Ay Ayrýlýk olmasa say
Ben bir yerindenden boyarým kelimeler yetmesede
Ve tüm renklerine Islanýrým zamanýn
Yaðmuru ayrýlýk Islak bir yalnýzlýk Kurþun gibi yaðsýn
Ve alsýn gitsin
Islanýrdýk . . .
Takvimlerden kalan Hep baþka baþka ayrýlýklardan Býkmýþtýk sanki hayat Birikmekten . . .
Gidiþlerdeydi her þeyiyle Akrebi yelkovaný saatlerin
Hatýrladýðým kadraný
Kader OLSA GEREK
Gidipte dönememek
Sonrasi aksam coker gibi Geceyi beklemeden Güneþi kaybettigimizden Karalar baðlardý zaman
Hepimizin yüzünde Yokluðunda varlýðýnda
Zamansýzýz . . . Sýzým sýzým Biraz Bizsiz biraz sizsiz
bir þeylerin. . .
içinde izsiz dýþýnda vakitsiz
En çokta kimsesiz Tarafýndayýz
Bunlarýn hepsinin Ya hiç yaþadýk bizi Yada hiçtik de anlamadýk
Yaþamý Vakitli vakitsiz Telaþe izlerindeyiz bir þeylerin
Biraz az Biraz çok Ne bizde ne sizde Bilmediðimiz bir yerlerdeyiz Kaldýk iþte
Ve biz gidemezdik Sessiz bir bekleyiþten geçemezdik Durduk Bekledik bekledik Gerisi ýssýzlýktý, , ýssýzlastýk gökyüzü yaþlandý eski bulutlar kaldý eksildik yaðmura Yaþlandý gözler Becerip aðlayamadýk
Bir þeyler vurur gibi Dururken gidiþler/e Gözlerimizden geçti Düþer gibiydi her þey Hiç tutmak gelmedi içimizdenden Kimsenin içinden de Ki tutunacak Tutacak Sendin Ve sende
Öyle iþte Öyleden çok iþte
Gitmiþtin . . .
Þimdi yine ne çok özlendin bilsen
Çiçek kokulum Önce gül Sonra sümbül de sen desem Bilen bilir yani
Ýcime örttüðüm hüznü Üstümü örtene kadar seni . . . Dokunur gibi ve içi üþürdü topraðýn sanki içinde üþürdüm bende bir þeylerin
Kaç ömre sýðmayan zaman... Adýný unutur gibi Unuttum Acýlandý hatýralarýn
Yine mi özlendin ESKÝMEZ KÝ ÖZLEMÝM
Gözlerimden düþsen þimdi Çare yok ki Yine topraða
Yaðmuru ayrýlýk Islak bir yalnýzlýk
Aklýmda saklýmda yok kalýrým
Sözsüz sessiz Akýp giden Su misali
Sessizce … adýný unuttuðum her þarkýda söylenirsin demli bir hatýran...yanýnda ölesi var sanki sonranýn ve dönesi var sanki geçip gidenlerin aþk yetmez...olur söz unutur...us olur aðýrlýðýnda adamlýðýn kalem yazmaz ve bu þiir dönüp dönüp biter bitecek olanlar biter bitmesinede seni sevmelerim bitmez...
Sosyal Medyada Paylaşın:
VURGUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.