aNNeM
Sana yazdýðým kaçýncý mýsra bir bilsen
Yarý yoldan terkedilen kaçýncý þiir
Hiçbir kelam yetmedi seni anlatmaya
Kimsenin yerini dolduramadýðý gibi.
Ellerim...
Sýcaklýðýnda kaldý
Kokun bedenimde
Gözlerim gözlerinin yeþilinde buldu þefkati
Hiç kimse sen olmadý anne.
An gelir,küçük kýz olurum
Hani o yaramaz kaçkýn
Öðle uykusuna yatýrýp seni
Kollarýndan sývýþan.
Yollarýnda koþtuðum
Mutluluktan uçtuðum
Bozkýrlar kaybolmuþ
Beton duvarlar yüzüme vuruyor anne.
Ah anacýðým...
Bir bilsen nasýl özledim
Küçük yürek çýrpýnýþýný sende dindirmeyi
Korkulu geceleri koynunda geçirmeyi
Yan odada varlýðýný hissetmeyi
Bir bilsen...öyle özledimki.
Hani kalbinin en yorgun aný vardý
En durgun,hatta suskun
Seni kaybetmenin en yakýn hali
Dört ciðerparen ve cancaðazýn
Eller kenetlenmiþ beklerken seni
Nasýlda istemiþtim
Gidilecek bir yer varsa,
Senden önce gitmeyi...
Sevdan nasýl anlatýlýr annem
Seni anlatmaya kelimeler yetermi?
Devrim Tülay Aydýn
(Sahra_can)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.