BİR MECLİS GÖRDÜM Kİ
Bir meclis gördüm ki, kýrklar, yediler,
Hâlleri var, bizim hâle benzemez,
Candan, selam alýp, “buyur” dediler,
Dilleri var, bizim dile benzemez.
Daha ilk bakýþta, sandým ki deli,
Sonra anladým ki, her biri veli,
Allah’ým, bu nasýl? Muhabbet seli,
Yelleri var, bizim yele benzemez.
Derinden geliyor, niyazda, nazda,
Deruni tevhitle, neþede, hazda,
Zâkir, mezkûr, zikir bir olmuþ sazda,
Telleri var, bizim tele benzemez.
Kadýný, erkeði, er oðlu erler,
“Bizler vasýtayýz, Hak fail” derler,
Manevi coþkulu, derya bu yerler,
Selleri var, bizim sele benzemez.
Her biri, kitapsýz ilim okuyor,
Kulluk vasýflarý, Tevhit dokuyor.
Zat’ýna erenler, cennet kokuyor,
Gülleri var, bizim benzemez.
Bir baþka anýlýr, Allah burada,
Resulün makamý iþte þurada,
Yanmakla ermiþler, külli murada,
Külleri var, bizim küle benzemez.
Ab-ý hayat denen mey den içmiþler,
Üç geceyi, dört gündüzü geçmiþler.
Ýlim þehri denen, bir yer seçmiþler,
Ýlleri var, bizim il’e benzemez.
Bende bu kapýnýn gedasý oldum,
Yaralýya deva, burada buldum,
Her þeyden boþaldým, tek-bir’le doldum,
Dinleri var, bizim dine benzemez.
24.05.1989……….Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.