YOL VER DAĞLAR.

Deli dolu sular akar nehirle.
Benim ömrüm geçer gider þiirle.
Zümrüt gözlüm, özler beni gülüyle.
Karlý daðlar yol verinde geçeyim.

Köy kasaba dolaþmýþým ezelden.
Gönül vazgeçmiyor, gülden güzelden.
Güzel sevilir mi o da sevmeden.
Viran yollar yol verinde dereyim.

Þu daðlarýn yüksekleri yaylalar.
Son baharda sararýyor ayvalar.
Yörük kýzý, hem sevinir hem aðlar.
Deli çaylar yol verinde seveyim.

Toroslarda yazýn kýþýn kar durur.
Alýcý kuþ yüksel uçar av bulur.
Buralarda kovan kovan bal olur.
Akan sular yol verinde göreyim.

Ben þairim yalanlarý yazamam.
Saz verseler, sazý bile çalamam.
Ýçim yanar gayri burda kalamam.
Telli turnam, sizle birlik göçeyim.

Benim derdim, anlatmakla biter mi.
Bir kalemle on sahife yeter mi.
Ozan Hilmi, sorsan senle gelir mi.
Uçan kuþlar, sizle birlik geleyim.

Selam salsam, alýr mý selamýmý.
Mektup yazsam, okur mu kelamýmý.
Kurban olam sana verem canýmý.
Daðlar taþlar yardým edin güleyim.

Ýstetsem de vermiyormuþ babasý.
Evde kalmýþ evlenmemiþ abasý.
Kaç kardeþim git diyormuþ ablasý.
Ýçim yanar, yörük kýzý neyleyim.

Türkmendaðlý, derdin çoktur yanarsýn.
Yarým asýr önceyi mi ararsýn.
Iþýk elek orda gider sorarsýn.
Tanýyanlar öldü derse öleyim.

HÝLMÝ CAN. (2272)
11.MAYIS.2009.



Sosyal Medyada Paylaşın: