Söyle bana ne oldu, kalbimi hicran vurdu!

Gözyaþlarým hiç durmadý
Hasret sineme ne derin bir sýzý býraktý, firkatin ruhumdaydý
Ne müþkül bir sancýymýþ yýllarca peþimi býrakmadý, yalnýzlýðýn ahýný yaþattý
Nereye baksam göçüp gidene aðlasam, ruhumun hicranýyla baþ baþa kalsam ne ahtý


Ne zaman andýmda seni
Derin bir keder alýyor yüreðimi, yaþattýðýn çaresizliði
Yâdýmla gelen ümitleri, hazaný anlatan elemimi, sessizleþen hal fakirliðimi
Kime anlatýrdým, hasretin sahrasýndan çýkmak için bahtýmýn kalemine sýðýndým


Çaresiz sabýr diledim
Kanaat etmeyi öðrendim, kaderi ben yazmýyorum dedim
Kalbimin sahibine iltica ettim, ya Rab sen bilirsin dedim, lal olan halimi söyledim
Bilmem ki daha baþka ne yapabilirdim hülyalarýnla mý bu ömrümü tüketmeliydim


Hiç sevdanýn karasý olur mu?
Aklýma tutukluluk yaþatan an ve zaman hala vurgun mu?
Alýp götüren lahza idrakim için sorgu mu, bu ruhumun tufaný hiç yargýlanýr mý?
Kime teslim olmalýyým yüreðimin ahundan arýnmalýyým hakikat aþkýna akmalýyým


Ýþte o vakit dirilmeliyim
Ne kadar yeisim varsa, elemin þadý sinem için arsa, nihayetinde kurtuluþ vuslatta
Ýhmal ettiðim, ibretiyle nefeslenmediðim, nefesi lekelerim, karþýma çýkacak acýysa
Vecdiyle filizlenmeliyim, inayet ve ihsanýn ne olduðunu öðrenmeliyim, aþk farkýyla


Hiçbir vakit heves biter mi?
Nefsim nizama ermedikçe kemal sýfatýyla refakat eder mi, iradem azimet içinde mi?
Farký fark ettiren idrakim ruhumun yetisi deðil mi, kalbin inþiraha aç, hak deðil mi?
Artýk ne söylersen söyle kabulümdür, o firkatin farký fark ettiren suhulet esinimdir


Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: