Çocukluðumun kirli elleriydin, En kýrýlgan , en masum Yanýna dokunan… Çocukluðumun gülen yanýydýn. Bir aðýz dolusu kahkahaydýn bana. Kaðýttan gemiler yapýp, Yüzdürüyordum sakin sularýnda. Uçurtma olup uçuyordum, Uçsuz bucaksýz maviliklerinde, Çakýl taþlarý topluyordum ceplerimde, Gittiðin yollara atýyordum. Küçük patikan oluyordum, Bir masaldý yaþanan... Ve ben o masala inanýyordum. Kötü kraliçe, Aþkýmýzýn masalýnda dolaþmadan çok önce… Ýlk bahçemizin gülleri soldu, Aþkýmýzýn bülbülü baþka aþklara kondu. Camdan bir kalbim vardý ya? Sen gidince un ufak oldu. Dudaðýmdaki tebessüm dondu. Bir masaldý yaþanan, Ve bir çocuktu , Ardýndan aðlayan…
Ayþe CEYLAN 15.04.2007 ist**
Sosyal Medyada Paylaşın:
ezgi dilan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.