Kapına düşdüm...

Yâr oturmuþ kurulur naz postuna
hiç bakmýyor yarenine dostuna... (Karacaoðlan)

Kanun mu, ferman mý bana hükmeden?
bana gizliden bir erk olmalýydý.
Kalbimizi ayný anda titreten
bir pervane veya çark olmalýydý.

Olur mu samimî sevgide yalan,
olur mu yalanla mutluluk bulan?
Ýlan-ý aþkýma yardýmcý olan
güllerin renginde fark olmalýydý.

Yerinde inþallah evin, barakan,
olma bu ayazda beni býrakan,
hepsini boþ ver de, yapman gereken
bana kýzgýnlýðý terk olmalýydý.

Kavuþacakdýk biz hani son ay’a
beklemek zor, deme þimdi "seneye"
havale edene bizi fitneye
cevabýn "Allah’dan kork!" olmalýydý.

Gün gelir de, sevdam ederse gýcýk,
mahcubum, yüzümde ter výcýk výcýk,
yanaðýma kondurduðun öpücük
her sabah asgarî kýrk olmalýydý.

Seninle olsam da, sen beni kýrsan,
gücenmem yoluma dikenler sersen,
"Vatan sel altýnda kalmasýn" dersen,
Gözlerimden kutb’a ark olmalýydý.

Göðün yüksekliði, topraðýn dibi,
itirafla oldum ben sana tâbi,
öyle bakma bana yabancý gibi,
benim sevdiðim kýz Türk olmalýydý.

Ýçimde vuslata ermek hayali,
eriyorum, alma sen bu vebali,
Nasreddin Hoca’nýn meþhur misali:
Aydýn’ýn sýrtýnda kürk olmalýydý!..

Aydýn Bayrakdar, Almanya, 2005



Sosyal Medyada Paylaşın: