Bir zamanlar bir anam bir sevdiðim birde memleketim vardý
Anam hakkýn rahmetine verdiðim baþkasýna kavuþtu.
Memleketim beni gurbet ellere kovdu.
her þeyimi kaybettim kalmadý elimde hiçbir þeyim.
Kastamonu derler memleketime gidenler selam etsin.
Desinler ki yiðit Osman vardý gurbette selamý var sana
Gelmek istedi ama baðlandý kol kanadý deyin ona.
Sevdiði kýz varmýþ bir sarhoþa, yar olmamýþ Osman’a
Oda dayanamamýþ onun acýsýna gurbete vurmuþ kendini deyin Kastamonu’ma
Yiðit Osman düþtü gurbete anasýný yarini býrakýp yad ele
Ne yiðitlik kalmýþ onda ne de sevda
Yiðit Osman düþmüþ dara yüreði ise kara sevda.
Yemiþ bitirmiþ onu bu kara sevda anlatamamýþ derdini Kastamonu ya
Alay etmiþ onun la memleketi deli Osman diye.
Sevdiðini verdin sen sarhoþa diye.
Osman bu gönlü yorulmuþ sevdiðim diye düþmüþ gurbetin eline.
Ama sevdiði yok oda düþmüþ yaban ellere.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.