KABUL EDEMEM

Baþ harflerimizi kazýmýþýz sevda aðacýna,
Sevgi yeminleri etmiþiz el ele, göz göze,
Rest çekmiþiz kadere, meydan okumuþuz,
Bir ayrýlýk yetmiþ bizi dize getirmeye,

Gözlerimin içine baka baka, yalan söylemiþsin.
Benim gözlerin senden baþkasýný görmezken,
Gidip baþ harfini o aðaçtan silmiþsin.
Ben sevgimizi, kalbimdeki aðaçta yaþatýrken,

Sonra tanýmaz olmuþsun beni
Ýsmimi anmaz olmuþ, o kiraz dudaklarýn.
Gelin gitmiþsin, satmýþsýn üç kuruþa kalbini,
Bilmez olmuþsun hayalinle yaþadýðýmý,

Gözlerinden çýkarýp atmýþsýn umut ýþýðýný,
Beni görünce, yolunu deðiþtirir olmuþsun.
Oysa bir ben açmýþtým sana, gönül kapýmý,
Meðer buymuþ hayattaki, en büyük suçum.

Çileleri bana armaðan etmiþsin,
Ellerim ellerindeyken, bana hiç kýyamazdýn,
Senden ayrýlamam derken bana,
Gözlerinden inci tanelerini akýtýrdýn.

Kader intikam almýþ senden,
Hayat gözlerinin içine baka baka, yalan söylemiþ
Aklýna ilk ben gelmiþim güya,
Ben “evet “desem de, kalbim “hayýr” demiþ

Deliler gibi sevdiðini söylemiþsin,
Can kopar mý demiþsin tenden,
Sen yanlýþ tanýmýþsýn beni güzelim.
Senin gibi “yalancý yari”ben, artýk kabul edemem.

BAKÝ EVKARALI
Sosyal Medyada Paylaşın: