Öylece bekliyorum botanýn orta yerinde. kirlenmiþ bir þiir gibi, Kim okumaya kalksa beni, En temiz yerimde yýrtýp atýyor. yaþam ile ölüm arasýnda nefes almaktayým. Bütün güller kuruyor ne zaman koklamaya kalksam. SÖYLE ANNE! Ben uðursuz yaþamlardan arta kalan mýyým?
Yaslandýðým bütün camlar kýrýlýyor. Ne taksam gerdanýma düþüp daðýlýyor Kime baksam merhamet gözlerimle, Hepsi yok oluyor. AÐLIYORUM
Gülünce yeþeren çýnarým yok ki benim. boynumdaki mavi boncuðumla Yakýþmiyorum ayrýlýk duraklarýna..AMA Ben hep kendimi ayrýlýk otobüslerinde görüyorum ............................BEN UÐURSUZ YAÞAMLARDAN ARTA KALAN MIYIM? ANNE ....................................BENÝ DOÐURURKEN $EYTANA MI ÖPTÜRDÜN ANNE.
Sosyal Medyada Paylaşın:
salih durmuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.