Kadýn baþýmýzla davar gütmek, Tarlaya azýk götürmek... Ýnek saðmak sabahýn köründe, Bin bir zahmetle ahýrý kürümek,
Çatal aþý, týrtaþý, toyhaþý karýþtýrmak, Dokuz taþ oynamak kýþ günleri evlerde… Yaz akþamlarý gece yarýlarýna kadar Hedik kaynatmak kapkara kazanlarda…
Düðün, derneklerde çektiðimiz halaylar, Kaynana karþýsýnda esas duruþta beklemeler… Mercimek tarlasýnda, burçak tarlasýnda Gelin olmalar…
Unutulur mu harmanýmýz, hasatýmýz, Kuru soðanla bulgur pilavýný yerken ki aðýz tadýmýz… Turþu vuruþumuz kocaman kocaman küplere, Yayýk ayranýyla birlikte anýlan adýmýz…
Unutulur mu halý dokurken, Hasýr örerken yaþanan mutlu günler, Beþ yýl, on yýl niþanlý kaldýktan sonra, Bir hafta boyu devam eden davullu zurnalý düðünler…
Ýbrahim TAÞ Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrhim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.