Artık Anlamı Yok Bu Satırların
Mutluluðu kaybedince anlýyormuþ insan,
Geç kalýnmýþ bir sevdayý son demleriyle yaþýyorum,
Bulanýk bir gölüm, sanki yaklaþýyor ölüm,
Çürümeye yüz tutmuþ bir yürek,
Ýçinde konuþmaya korktuðum ürkek bir dünyam var,
Bu dünyada yaþýyorum, yaþatmaya çalýþýyorum birçok þeyi,
Kah gidenlerin ardýndan yas tutarak,
Kah matemdeki duygularýmý saklý yaþayarak,
Biliyorum içimdeki siyahlýk hiçbir zaman aklanmayacak,
Kanayan yüreðim merhemini bulamayacak,
Zan altýnda tuttuðum katilim düþüncelerim,
Elini kolunu sallaya sallaya hakimiyetini sürdürecek,
Bu bedende, içimde, gönlümde, her hücremde.
Ne zormuþ unutulmak,
Unutaný yürekte taþýmak,
Taþýdýðýn bu sevdanýn altýnda ezilmek,
Kimselere anlatamamak derdini,
Kara zindan gecelere mahkumken, anlayanýnýn olmamasý,
Bilenlere ise “üzülmüyorum” rolleri yapmak,
Adýný, kendinden bile gizli anmak,
Haram anýlarý bir bir hatýrlamak,
Ne zormuþ…
Ey hayat! Derdin ne benimle?
Mutluluðu kaþýk ucuyla usulca sunuyor,
Acýsýný kepçeyle çýkarýyorsun,
Eðer mutluluk bana imkansýzsa,
Dilerim Allah’tan adýma imkansýzý sen yaþa…
19.04.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.