Ben sana aþýk olduðumda,
Çöllere yaðmurlar yaðýyordu.
Ve severken de hiç dinmediler.
Ben sana aþýk olduðumda,
Bebeler ana rahminde konuþuyordu,
Severken de orda büyüdü ve ölüp gittiler.
Ben sana aþýk olduðum da,
Karýncalarýn yürürlerken,
Tavþanlarýn koþarlarken,
Karýncalarýn galibiyeti vardý.
Doðumlar ölümden baþlýyordu.
Her þey aksini yaþýyor,
Olmazsa olmuyordu.
Ben sana aþýk olduðumda,
Zemheride çiçekler açýyordu,
Seni seviyorken de,
Tadýnda olmasa da az bir hüzün kokuyordu.
Seni hayatýn öyle bir yanýnda sevdim ki sorma.
Sorma ve yargýlama.
Yürüsem adýmlarýmýn vebali,
Kalsam adamlýðýmýn çýkmazý karþýmda.
Anlayacaðýn ne gidebildim,
Ne kalabildim aþkýnda.
Ama sevdim.
Seni imkansýzlýðýn kanayan böðründe bir yürekle sevdim.
Öyle sevdim iþte.
Öyle sevdim ki bir beyaz sevda,
Ama kara bir yazgýyla.
Sana yeminim olsun,
Fýrtýnalar eserken sana tutunarak,
Gözlerimden yüreðime yaðmurlar yaðdýrarak sevdim.
Ve sana yeminim olsun
Bu sevdama bir dirhem bile yalan katmayarak sevdim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.