MUHABBET
Ey gönül, mecliste sen arif olda,
Her soruya cevap, vermeye kalkma.
Topraðý tavýnda bir gönül bulda,
Bir tohum ekmeden, dermeye kalkma.
Önce sen kendini, et de terbiye,
Görmeze, duymaza deme ki niye?
Elleri hor görüp, bilirim diye,
Kendini meydana, sürmeye kalkma.
Eðer satýcýysan, yükünü denkle,
Ne eksilt üstünden, ne biraz ekle,
Sözün mücevherse? Ehlini bekle,
Herkesin önüne, sermeye kalkma.
Vicdanýna hassas, terziyi kur,
Tartýyý misliyle, mihengine vur,
Biliyorsan konuþ, ya da geri dur,
Sözün ortasýndan, girmeye kalkma.
Ýçinde hazine, saklý her kulun,
Kötülük görsen de, ikramda bulun,
Hak bilmez meclise uðrarsa yolun,
Orada eðlenip, durmaya kalkma.
Boþ sözlerle geçen, her an’ýn kayýp,
Ayýbý ayýpla, kapatmak, ayýp,
Onda, bunda, þunda kusurlar sayýp,
Suçunu yüzüne, vurmaya kalkma.
Aþkla, muhabbetle piþir özünü,
Kemal bulsun, ham býrakma sözünü,
Erkânýyla Hakka çevir yüzünü,
Gayri yet yüzünü, görmeye kalkma.
Yaralým, dost yüzü ararsan eðer,
Bil ki, Allah kulu, kulundan sever,
Ýnsanca muhabbet, cihana deðer,
Araya perdeler, germeye kalkma.
MUSTAFA YARALI________________________________________
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.