Hayat bir üçlü sevgi yumaðýdýr.
Ýlk yumakla sürekli örersin, upuzun bir üçgen yada kare
Her ilmik haz verir keyiflenirsin
Yeri gelir acele eder, yeri gelir seyreder dinlenirsin
Bir an önce bitirmeye, ördüðünü kullanmaya amaç edersin
Ýkinci yumaða baþlamak zevki ve heyecaný içersinde,
Bir ön bir arka ilerlerken kaçan ilmikleri göremezsin
Hatta yumaðýn içersindeki düðümleri çözerken terlersin,
Elindeki denizleri, daðlarý örtecek kadar uzun bir þey olmuþtur
Þekli pek olmasada birþeyleri örtecek kadardýr
Renklerin her deminden çalmýþsýndýr,
Önce beyazla ortalarda pembe biraz altýnda kýrmýzý ve griye doðru gitmektedir,
Üçüncü yumakta ise yorgun örersin ama çok dikkatlisindir,
Ýlmik kaçýrmak yerine fazladan atmak ve artýk þekil vermek istersin,
Ama ördüðün artýk þekil almaz hatta çok uzun olduðundan
Hem hýrpalanmýþ, hem rengi kirlenmiþtir
Sadece griler hatta siyaha dönen o upuzun þeyi;
Evirir, çevirirsin kendinde birþeye benzetemezsin
O ilk yumaktaki beyazlar, pembeler yoktur,
Her ne kadar beyazla doðuyor, beyazla ölüyorsak ta
Son ilmiðin hazzýný bilemeyiz, iþte asýl þekil oradadýr, BIRAKTIKLARIMIZDA.......
ayþe yayman 2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.