Neredeyse yazmaktan vazgeçeceðim. Düþlerim de bitti, Yýldýzlarým, birer birer kaydý parmaklarýmdan, Sevmediðimden deðil, Sanýrým, sevgimi acýtarak söylediðimi sandýklarýndan. Denizleri içime sýðdýran, Sevdasýný, sevgi ipinde aþk maddalýna tutturan, Umuduma deðil, Umýutlarýna dolan ben. Yok oluyorum. Sevgi ipinden topladým mandalsýz aþklarýmý. Üþüyorum. Ýçimdeki deniz ha buz tuttu, ha tutacak. Yok, ben bu þarkýlarý sevmiyorum. Aynadaki ben ne anlamsýz,Ne anlamsýz, bu ben miyim diye dil çýkarýþým. Bataklýk gibi oldu yüreðim. Neden sevdiklerim acýtýyor içimi? Demek ki ben, gerçek gözlerin insaný deðilim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
pıtırcık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.