Siyaha boyandým baþtan aþaðý maviler uzak dursun benden.. Ateþ böceklerimi kaybettim ýþýk vermiyor artýk ümitlerim. Bugün ne þiir yazabilecek kalemim... Ne þiir okuyacak yüreðim var. Ýzmirle aðlýyorum ben... Her anne kadar içim yanýyor. Bu kaçýncý Allahým bu kaçýncý... Ne azrail yoruldu ne yollar ... Küçük bedenler gelincikler gibi topraða savruldu... Bir yerde minicik bir pabuç... Bir yerde yarým kalmýþ bir çikolata... Ellerde siyah mezarlar... Çýðlýklar atýyor ambulanslar... Ateþ düþtüðü yeri yakýyor... Ahhh bu analar kaçtýr kurban veriyor! Yüreðim kanýyor, kader deðil bu isyan ediyor... Otuzüç küçük beden benden dua bekliyor.... Mavi kuþlar hayallerine gidiyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
leylim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.