YaRiM İsTanBuL...

Güneþ sana kavuþmanýn verdiði heyecanla cömert davranýyor bize,
Her yer ýþýl ýþýl senin teninde,
Daha da güzelsin bu gün yarim,
Daha bir sýcak, daha bir narin...

Kimler üzdü seni yar_?
Niye aðlarsýn böyle içli_?
Hep sevildin, sen ilhamýmsýn benim ve benim gibilerin,
Gel dolaþalým seni üzenlere inat,
Görsünler satvetini,
Sana, boyun eðmek yaraþmaz...
Sen asiliðin niþanesisin,
Sen sert iklimlerin bile yumuþadýðý sevdalarýn diyarý, gönüllerin sultanýsýn

Makri ’ deyiz þimdi...
Kalabalýða karýþýyoruz birbirimizden kopmadan
Nefesin hala ensemde
Hala kulaðýma fýsýldýyorsun aþk sözcüklerimizi
Koyulaþýyor güneþ, kýzýþýyor
Kýzýyor bize güneþ, kýskançlýðý ezelden...
Makri ’ deyiz þimdi...
Þerhanlarýn içinde birer Leyla ile Mecnun’uz biz þimdi...

Yürüyorum seninle bir sahilde, vakit gece
Güneþ kýskançlýðýndan saklanmýþ bir yere,
Vefakar ay bizimle, aydýnlatýyor yolumuzu,
Rüzgarýn daha bir sarýp sarmalýyor beni
Yürüyorum seninle bir sahilde,
Aþkýn içime iþliyor yarim, derinden derine...

Gözlerim kapanýyor,
Ama karanlýðýmda da sen...
Yarý ölümdür uyku,
Zaten sen yoksan ölüyümdür ben
Baþucumda bekle ne olur yar!
Uyandýðýmda ilk seni görmeliyim ben
Karanlýðým da sen, ýþýðým da...



Sosyal Medyada Paylaşın: