Ayrılığı Sordular...

Zaman hazan, zaman hüzünlü, güçsüz, zaman sararmýþ...
Toplar ateþleniyor, namlunun ucu alev alev,
Ayrýlýðý sordular bana...
Ayaz kapýya dayanmýþ...
Gökyüzü gri, silik, daðlarýn tepesine çökmüþ sis..
Bir baþaðrýsý, gardý düþmüþ kalabalýk köþebaþlarýnda zafer nidalarý atar
sessizlik
Cehenneme döner herþey, köprüler çöker, yollar yarýlýr binalar toz duman
Lavlar fýþkýrýr vurgun yemiþ yüreðinden; boðazýnda düðümlenir
Çevre buz kesmiþ, adýmlar aksak, yavaþ; kurumak bilmez yanaklar
geçmeyi unutmuþ zamanda
Yýðýlmýþ düþünceler çatý kurar beyninde,pencereler vurur,perdeler uçuþur
rüzgar olmasada
Yorgun düþer yalnýzlýðýn kahrettiði körelmiþ beden;yýldýzlarýn öksüz býraktýðý gizemli gecelerde

Sýzlayan göz kapaklarýnda yok olur, parlaklýðýný kaybedip bir bir...
Yamalý sevinçlerinde irileþmiþ gözbebeklerinden dudaklarýna sýzar tembel
tebessümler
Verimsizdir ufuk çizgisinde sýnýrlarýný tanýmlayamadýðýn sevgi tarlalarýnda
tohum...
Boynunu bükmüþtür meyva bahçelerindeki aðaçlar...
Efkarlý türkülerde, içli bestelerde hep ýslaktýr gözler...
Yüz arza yapýþýr, hayaller arþ’a asýlmayý beklerken...
Güneþin batýþýdýr iliklerine kadar karanlýðý çökerten...
Tan yeri çerçevelere sýkýþýp tablolarda kalmýþtýr her an.
Yaban aydýnlanýr, sana kandiller bile küs.
Duvarlara asarsýn, gölgeni hergün defalarca...
Konuþursun aynaya bakýp kendinle, dün umut dolu dediðin yarýnýn puslu bugün olduðunu...
Bir meltem bile kasýrgadýr, posasý kalmýþ hayatta...

Tokaçlarýn uðultusu, raylarda kopup giden vagonlarýn armonisi kulak kývrýmlarýnda gezinir...
Titrek arzularýn kýrýntýlarý yüzünde yansýdýkça, maytaplar saçýlýr rengarenk cýlýz heveslere...
Kurumuþ yapraklarýn tütsüsü yayýlýr, cemrelerin ýsýtamadýðý çýplak tenine...
Kirpiklerinden kayan yorgun akþamlarýn nemli ýþýk tanecikleri
gamzelerinde dizilir
Gülmeye hasret dudaklarýnýn kavisli gölgelerinde dans ederler
Yüreðinde azýlý tutkular, týrnaklarýný geçirdiðin çamura
bulanmýþ avuçlarýndaki sýcaklýkta boðulur.
Buðulu gözlerine esir düþmüþ damlalarýn hüznü, yanaklarýnda
gelgit yapar
Dalgalara teðet geçen martýlarda ararsýn yitik çareyi...
Tepende tufan, ayrýlýkçý bulutlar kavgada, þimþekler çakar asýk çehrelere...
Dinmek bilmeyen yaðmurlarda gömülü hayali, toprakta bitirir yolculuðunu...
Gönül hasta, akýl yasta, soran olmaz, kapýný çalan nafile...
2002

Sosyal Medyada Paylaşın: