Gözlerim kapanýyor bazen.
Sessizliðine alýp götürüyor çýðlýklarýn.
Buradasýn biliyorum.
Yanýmda olmasanda…
Görüyorum seni…
Her zaman…
Ne deðiþiyor?
Bakmakla kalýyor her þey…
Hazin yalnýzlýðýmla kalakaldým…
Sadece o terk etmedi!
O benden belki de.
O yüzden gitmedi…
Ben sen olmuþtum oysa…
Gözlerinde kendimi görebiliyordum.
Sen de öyle miydin?
Her þeyde beni görebiliyor muydun acaba?
Þimdi yoksun.
Sensizliðe alýþmak zor…
Ama yaþamak iþte ne yaparsýn?
Sensizliðimle yelken açacaðým.
Baþka çarem yok…
Þehnaz ATEÞ
(Þubat 22)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.