MASUM ÇOCUKLARDIK,
YENİ TERLEMİŞ BIYIKLARIMIZLA
ÖRGÜLERİNDEN YENİ KURTULMUŞ
RÜZGARA SAVRULAN SAÇLARIMIZLA
AYŞEYDİ…
MEMEDDİ…
YUSUFTU…
ÖNEMSİZDİ
ADIMIZ
EVRENSELDİ SAVAŞIMIZ
SOKAK BAŞLARINDA
TATTIK AŞKLARI
ACILARI
YA
TOZU DUMANA KATTIK
SEVDALARDA,
YA DA
SAVRULDUK
HAYATIN ÇARKINDA…
BİR TUTKUYA
BİR AŞKA
RESİMLER YAPTIK DUVARLARA
BELKİDE KENDİ RESMİMİZDİ
KİMBİLİR…
BELKİ
HAYATIMIZI ASIP
ÇAĞLADIK SOKAKLARDA
YANİ
BİZ BİZİ YAZDIK
O
SOKAK BAŞLARINDA
ATEŞE KOŞAN PERVANELER GİBİ
USTA ÇIRAK
YA DA SEVGİLİ
HAYATIN BİR O KADAR İÇERİSİNDE
AMA
ÖZGÜRLÜĞÜN EN YÜCESİNDE
SAFTIK
SAF
YÜREKTİK
YİTİK KENTİN ÇOCUKLARIYDIK
YILDIZ DÜŞÜŞLERİNDE
YEŞERİYORDUK
MEVSİM MEVSİM
UMUTLAR İÇİNDE
KURŞUN YEDİĞİMİZ
HER BEDENDE............
Sevgili DENİZ, HÜSEYİN ve YUSUF’un anısına sonsuz saygılarımla.....