Dostun iyisi kimdir dedi bir dost, Özü ile yüklenerek yüzüme. Bilmem dememe þaþýrmadý asla, Ben de görmedim dedi yüksek sesle. Hiç anlamadým, anlar gibi yaptým, Beklemeden hemen önünden saptým.
Bakýp ufuða akýllýsýn dedi, Sevdalý deðilsin tartýþmýyorsun. Bilinmezi kim bilmiþ ki bilesin, Bilirim diyene bakýp gülesin.. Düþündüm bu da ayrý bir gerçekti, Fakat kim nerden nasýl bilecekti.
Neden, niye anlamadým bir türlü, Ýnsanlar neden kaçar, neye kaçar. Cehalet deyip geçiþtirilemez, Çok zaman âlim de kalýyor naçar. Öyleyse anlamak yok, anlam da yok, Anlamamýz gerekense hayli çok.
Zamane zamanla hep tükenirken, Zamansýza baðlý hakta yarýþtý. Çok, çok garip oldu dünkü divane, Divanýn yanýnda dibe karýþtý. Gel de anla ne anlarsan sen bundan, Ne baþtan hayýr var bize, ne sondan.
Ýbrahim TAÞ Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrhim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.