Uðraþtým da yedi yýl, kurdum gönül köþkünü, Yedi günde daðýtýp, yerle yeksan býraktýn. Hey sevdadan anlamaz, boþ gururun düþkünü, Bu dünyamý sersefil, köþkü viran býraktýn.
Duyulmaz mý dibinde, al güllerin kokusu. Görülmez mi elinde, ördüðün þal dokusu. Bir gönül yangýnýnda, bulunmaz dökmeye su, Al güllere þallara, kýzýl niran býraktýn.
Yay dedin de zamaný, yaymadým mý önüne? Verdim sonsuz teminat, yarýnýna, dününe. Alacaðým var benim, senden mahþer gününe, Dön arkana bir kez bak, yarým insan býraktýn.
Kankýrmýzý bir halý sermedim mi yoluna! Çok mu büyük günahtý, tutununca koluna? Seni kim sever böyle? Bak saðýna soluna, Üç mevsimi harcadýn, yaslý hazan býraktýn.
Aramýza çektiðin, görünmez büyük setti. Gözlerin yalvar yakar, dilinse inkâr etti. Aktý zaman, sel gibi, iþte son nefes bitti. Ruhumu sen kabzettin, narda fazan býraktýn.
Ýlhan BÜYÜKYÖRÜK-ÝSTANBUL
(Fazan = meyvenin ince kabuðu, kavus) (Nar= Ateþ)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meçhul Asker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.