Ýnsanoðlu! Nefsinin açlýðýný biledi. Önünde ne dað durabiliyor, ne deniz ne nehirler. Daðlarý unufak ediyor, denizleri nehirleri kurutuyor. Canlýlarýn nesli bozuldu, genleriyle oynuyor.
Fýþkýrýyordu topraktan binbir bereket, artýk çöl olmaya yüz tutuyor. bulutlarýn dans ettiði mavi gökyüzünden asit yaðmurlarý doðaya yangýn gibi düþüyor sera gazlarý atmosferi tehdit ediyor. Güneþi gören her insan sevinirdi!! kasýp kavuracak diye þimdi korku duyuyor.
Ýnsanoðlu! Bak Bu tablo senin eserin. Þýmarmaya neydi ki cesaretin? Canlý olan her þeyi iþtahla yok ettin. Artýk; doða verdiklerini geri alýyor.
ALEV YAVUZ
05/05/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.