Çocukluk yýllarýmda
Çiçekler, meyvalar çaldým
Komþu bahçelerden
Kuþlara, kelebeklere
Kedilere, köpeklere
Camlara, insanlarýn kafalarýna
Kocaman taþlar attým, küçücük sapanýmla...
Okul yýllarýmda oldukça haylazdým
Arkadaþlarýma çembeler takar
Silgi, kalem ne bulursam fýrlatýr atardým
Ceplerinden de paralar çalardým
Yazýlýlardan hep kopya çeker
Yönetime, düzene karþýydým...
Gençliðimde de önüme geleni sevdim
Din, ýrk ayýrt etmedim
Hepsine de süslü yalanlar söyleyip
Arkalarýndan kahkahalarla gülüp neler söyledim
Umut çaldým, karþýlýðýnda da ümitler verdim
Hep ben aldattým o yüzden de hiç terkedilmedim...
Dün neysem, bugünde inanýn öyleyim
Ötesini, berisini ne siz sorun
Ne de ben yorulup söyliyeyim
Lumpençeliði sevdim benimsedim kabul edin
Emek, sabýr, paylaþým, hak
Nedir, ne deðildir hiç bilmek istemedim...
Dünyanýn anasý da, babasý da benim dedim
Kalabalýktýr aile soyumuz
Uzundur ellerimiz, boyumuz, posumuz
Deve gibi geviþ getirir, yokluktur yalanýmýz, hep hortumlarýz
Oyuncak kuklalarla oynar, oynatýrýz
Ýnsanlarý da hep öyle sanýrýz
Elma þekeri daðýtýp
Daha yalamadan
Sapýný gümüþle yaldýzlarýz...
Ayþe yayman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.