KULAKLARIN ÇINLASIN!

Bin dokuz yüz yetmiþ Nisan’ýydý
Hangi gün olduðunu hatýrlamýyorum.
O gün;
Yaðmur yaðýyor, seller akýyor ama
Arap kýzý falan camdan bakmýyordu.

Zâten bizim evin karþýsýnda ev yoktu ki…
Yaðmuru da, dereden taþan seli de
Camdan seyreden ben’dim
Derken… Sen geldin.

O yýl;
Ben; ilkokul dördüncü sýnýfta
Sen; ikinci sýnýftaydýn.
Matematik ödevlerine yardým ederdim ama
Benim çözdüklerimin çoðu yanlýþ çýkardý.
Babam bana nasýl kýzar
Neler söylerdi… Deðil mi?

Yazým çok güzeldi
Yazdýðým ödevlerden, yýldýzlý beþ alýrdým
Sen de beni kýskanýrdýn…
Ne kadar özledim o yýllarý, o günleri anlatamam.
Yaþ; elli
Zaman ne de çabuk geçmiþ…

Bugün; kýzýmda misâfirim
Altýncý kat üzeri, çatý katýndaki terastan
Baya þiddetlice, yaðan yaðmuru seyrederken
O gün, gözlerimin önünden
Bir film þeridi gibi, geçip gitti sanki…
Gözlerim doldu ve
Yaðmura eþlik eden birkaç damla yaþ…

Kapý zili çaldý!
Aþaðýya baktýðýmda
Senin ilkokul ikinci sýnýfa devam ettiðin yaþlarda
Biraz ýslanmýþ ve üþümüþ, ellerini ovuþturan
Esmer, þeker bir kýz.

Amcâ bana hayýr verir misin diye seslendi
Cebimdeki metal paralarý, peçeteye sarýp attým
Sevinmiþtir herhalde
Ýþte böyle…
Güzel bir hayaldi ve içimde bir burukluk
Öylesine bir hüzün býrakarak, hayal olup gitti…
Kulaklarýn çýnlasýn!

KÜTAHYA/04 NÝSAN 2009/KURMAYOÐLU
www.edebiyatdefteri.com
hasbim-43@hotmail.com
HASBÝ TANRIVERDÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: