ŞAFAGI SÖKMEYEN GECE
BÝlmem ki hangi zifiri karanlýk,
Þafaðý sökmeyen,
Bir gecede doðurdun beni be anne.
Hala doðdugum günkü hýçkýrýklarým,
Boðazýmda düðüm düðüm durmakta öylece.
Acýlarým dinmek bilmiyor þafaksýz gecelerde,
Bu gece doyasýya aðlamak istiyorum be anne...
Her zifiri karanlýk gece,
Doðacak yeni bir güne gebe deðilmidir anne?
Doðmayan güneþin müdavim bekcisi oldum,
Yýllardýr sancýsýný çekmekteyim sökmeyen þafaðýn,
Söyle sende beni bukadar zormu doðurdun be anne??
Bilirim canýndan can kopardým doðarken.
Gözlerin uykuya hasret nöbet tuttun,
Hiç gocunmadan gecelerce
Ne acýlara gögüs gerdin kim bilir,
Yokluk illetinin elinde?
Beni büyütüp tahtýmý yapayým diye,
Tahtýmý yapsanda bahtýmý yapamadýn,
Yapamadýn be anne....
Sancýlarým artmakta,
Dayanacak takat kalmadý nerdeyse,
Bu sonu gelmeyen zifiri karanlýk gecelerde,
Doðmayacak þafaðý beklemeye.
Bende uykusuz gecelerde soluksuz nöbetteyim ama,
Umutlarým hiç bir zaman büyümedi,
Büyütemedim,büyümüyor be anne!!!!!!!
SAFÝYE SAMYELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.