Bu sabah uyandým
Karsýmda seni gördüm
Hüzünlüydü gözlerin gözlerime bakarken
Bir söz söylesem bin yaþ inecekti sanki
Derince bir nefes aldým ve sana sordum;
’ Beni seviyor musun? ’ diye...
Bir þey söylemeden aldýn bavulunu gittin
Giderken hýçkýrýklarýn birer isyan gibiydi
Neydi bizi bu uçuruma sürükleyen.
Aðlýyordun,
Dayanamayacaktým daha fazla,
Kolundan tutup seni kendime çevirdim
Sýrýlsýklamdý kirpiklerin
Ýkimizde baðýrmak istiyorduk
Olmuyordu;
Haykýrmak istedim aþkýmýzý dünyaya
Bilsin diye herkes bütün dünya duysun diye
Bütün insanlar bilsin bu aþký diye
Gözlerine baktým
Yakýþmýyordu bu yaþlar bize
Olmadý aþkým yakýþmadý bu ayrýlýk bize
Nerede onca edilen yeminler
Gözlerin sevdiðini söylüyordu
Sözlerin baþka
’ Niye? ’ dedim
Cevap vermeden Gittin.
Bu gözler senin yerine eski bir fotografa bakýyor artýk
Þimdi gelsen yine
Aglayarak cýktýðýn kapýdan gülümseyerek girsen
Sevgiyle kucaklarým seni
Ama gelmedin
Ölüyorum þimdi
Fotoðrafýn tek tesellim
Onunla ölüyorum...
Burcu Yücelir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.