odam karanlýk, camdan sýzan sokak lambasýnýn farkýnda bile deðilim.. üþüyorum,parmak uçlarým titriyor. kapanmak istemiyor gözkapaklarým, yorgun bedenim uykuya direniyor... umrumda deðil.. biliyorumki; birazdan sen geliceksin biliyorumki; ne zaman gün bitse odam sen oluyor, dört duvar seninle doluyor..
yanýmdasýn þimdi bir köþeye çekilmiþ bana bakýyorsun biliyorum... yüreðime umut çarpýyor.. gece aydýnlýk.. gece sýcak... gece özlem gece sen.. gitmeni istemiyorum vedalarýn acýtýyor sensizliði sevmiyorum....
Sosyal Medyada Paylaşın:
helin_sevinc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.