Sen giderken
Karlar kýzýldý
Yokluðun gibi yokluðunca
Yapraklarsa sarý
Hastalýklý
Gözlerim karlar gibiydi
Donuk kýzýl ve kimsesiz
Avuçlarýmsa yapraklar gibi
Canlý ama hücresiz
Sen giderken
Büyüdü çocuklar
Ne sevilecek saçlarý
Ne de sesleri vardý
Dünya
Düþtü
Samanyolundan
Düþerken
Atmosfer ardýnda kaldý
Sen giderken
Yýrtýldý aþkýn günlüðü
Ne kabus kaldý ne rüya
Ne de titreten bir sevda
Öncesindeydi hepsinin bütünlüðü
Hepsinin yerinde bir oyuk
Hepsinde bir sancý
Gecelerden sýyrýlmaya tek neden
Zamandýr belki ilacý
Sen giderken
Olduðum yerden baktý yalnýzlýk
Bu denli soðuk muydu
Bu denli kara
Bir dev gibi geliyordu
Baharlarý yara yara
Sen giderken
Kanaviçeli sedirler soldu
Sahipsiz birer öksüz misali
Çiçeklerin eli açýk þimdi
Soruyorlar usanmadan sahibimiz kimdi
Söz vermiþtim ya duvarlarýma
Kahkahasýz gün geçmeyecek
Baþým düþtü omuzuma
Yalancý yalnýz ve de ölümlü oldum
Sen giderken...
ASLI DEMÝREL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.