Þiirle beslenir, giyinir doða
Hanýmeli, gül, ortanca, papatya
Nazlý, edâlý süsler evreni anlam katar
Üzerinde yürüyen, otlarý ezen ayaklara...
Arý ücretsiz çalýþýr, çalýþmasýna da
Ýðnesi var diye hep darbe alýr kanadýna
Sinekler her yere konuyor diye
Tellerle duvarlar örerler
Raketli eller öldürüp
Leþini atarlar çöplere
Oysa kaný yapýþýr her yere
Kaðýtlar, atýklar salýna salýna
Gezinirken boy boy caddelerde...
Bülbülü, kanaryayý severler
Karganýn sesinden ürkerler
"Kim ölecek acaba mahallemizden" derler
Bilemezler dil altýnýn baðlanmýþlýðýný
Doðuþtan susturulduðunu...
Kediyi, köpeði hep uzaktan severler
Bir ciðeri, sütü, ekmeði, kemiði esirgerler
Tüylerinden tiksinirler
Tavþanýn, tilkinin kürkünü giyerler
Kaz’ýn tüyünden yastýk, yorgan diktirirler
Zengin ve akýllý görünürler...
Ýnsan aç olsun, tok olsun
Ýçinde doða, hayvan sevgisi olsun
Bilsin ki onlarýn etine deðil
Bilsinler ki onlar olmazsa
Ses’te olmaz, çok yalnýz kalýrýz aslýnda...
ayþe yayman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.