KAYIP

Ýzaha çalýþýrken aþkýn hikâyesini,
Musikiye benzeyen sözlerinde kayboldum.
Alevsiz ve dumansýz yanarken için için
Küle dönmeden önce, közlerinde kayboldum.

Yokluðun karanlýktýr, mekâným dipsiz kuyu
Gönül yoluma kurdun görünmeyen bir pusu.
Koyun postuna girmiþ, nasýl tanýsýn kuzu,
Zahirine aldandým, özlerinde kayboldum

Hicranýn bir yara ki, farký yoktur ölümden
Yokluðuna çare yok, ne gelir ki elimden
Terennüm eder iken naðmeleri dilimden;
Güfteler son bulunca, sazlarýnda kayboldum.

Derde derman kalmadý, çaresizdir hekimler
Gülistan harap oldu, karýþtý hep iklimler
Neþeler sona erdi hüzün doldu mevsimler,
Baharda iz’in sürdüm, güzlerinde kayboldum

Gönül tarlan içinde artýk çimlensin tohum
Cismin benim yanýmda, sanki sen senden mahrum
Çaresiz kalmýþ gibi bakarken masum masum;
Beyaz pembe karýþýk, yüzlerinde kayboldum.

Derinlerden geliyor, bakýþýn buðu gibi
Peri suret misali yürürsün kuðu gibi
Akarsýn gönüllere damla damla su gibi
Mavi-yeþil arasý gözlerinde kayboldum



Sosyal Medyada Paylaşın: